30 juli: naar Koh Samet of niet?!

Ten eerste, het gaat goed met Stijn nu. Hoeft niemand te schrikken van het volgende verhaal. Vannacht rond half 4 belt Stijn ons wakker. Hij ziet scheel van de buikpijn en kruipt over de grond van de badkamer van gekkigheid. We geven hem een pijnstiller maar het wil niet zakken. Als om half 6 de wake-up-call rinkelt, vraag ik Rieks om Paul, de huisarts, te laten komen. Hij is snel op onze kamer en onderzoekt Stijn die inmiddels zoveel pijn heeft dat hij vraagt of hij aub naar een ziekenhuis mag. We vrezen even voor een blindendarmontsteking maar gezien de diarree van de dagen daarvoor lijkt me dat niet aannemelijk. Paul vermoedt ook iets anders en hij krijgt een flinke pijnstiller waar hij na een half uurtje op in slaap sukkelt. Verder direct gestart met een antibiotica kuur. De pillen die hij tot nu toe heeft gehad blijken (achteraf) toch niet afdoende te zijn geweest (dus mam, ja we hebben hem echt wel iets gegeven al die tijd!). Zonder kweekjes is het ook lastig vast te stellen welke bacterie de veroorzaker is. We hebben er alle vertrouwen in dat het nu snel beter zal gaan. Hij lacht in ieder geval weer en kan zijn zus weer pesten!

Maar goed inmiddels stond de bus al klaar om met een paar van ons Bangkok onveilig te gaan maken. Sjak is dit keer bij Stijn gebleven en zo ging ik samen met Sabien (en de rest) op pad. Wat denk je? Weer regen dus de Kruidvat poncho's deden weer dienst.         Maar net onderweg richting de boot kregen we te horen dat er een vreselijke milieuramp is gebeurd voor de kust van Koh Samet. Een oliepijpleiding heeft daar tonnen olie gelekt en grote delen strand zijn al besmeurd. Wat nu? Het is 7.00 uur en om 16.00 u vertrekt onze boot naar het eiland. Rieks doet zijn best om zoveel mogelijk informatie te verzamelen en belt de autoriteiten in Nederland uit bed. Het slechte nieuws is daar nog niet binnen gesijpeld. We vervolgen ons rondje Bangkok. Het is inmiddels droog als we met de long tail boot de kanalen rondom Bangkok bevaren. Een prachtige ervaring. Met 8 personen sjezen we over het water. Langs de waterkant staan allemaal houten huizen op palen. Vele zijn enorm beschadigd door de overstromingen van 2011. Het oogt erg armoedig allemaal. We varen ook dwars door het oude Bangkok heen. Onderweg zien we veel Boeddha tempels. We leggen aan bij de bloemenmarkt en gaan te voet verder de drukte trotserend. Op het einde van de markt staan 5 Tuk Tuks op ons te wachten. We verdelen ons over de brommertaxi's en  begeven ons tussen het drukke verkeer. De Tuk Tuks manouvreren behendig tussen het overige verkeer en we schieten van links naar rechts over de vaak 5-baans wegen. Daarbij halen we elkaar om beurten in tot grote hilariteit van iedereen. Ik moet me af en toe goed vasthouden om er niet uit te kukelen. De rit duurt een klein uur en we zien een aantal highlights van Bangkok. Weliswaar in vogelvlucht en ons vaak afvragend wat we nu eigenlijk zien want onze bestuurder spreekt geen woord Engels. De rit eindigt bij het Grand Palace en the temple of emerald buddha. Wat een mensenmassa is het hier. Ik worstel me samen met de anderen door de drukte heen en schuifel zo naar binnen. Onze Thaise gids doet zijn best om een en ander uit te leggen maar het is zo druk dat we hem niet eens kunnen verstaan. Alle pracht en praal is overweldigend maar het voelt ook 'fout'. Voor ons een bevestiging dat de rijkdom hier heel ongelijk verdeeld is. We zijn bevooroordeeld want hebben al veel gehoord over de machthebbers in Thailand en alle corruptie die hierbij hoort. Maar dit paleis is prachtig, al oogt het erg kitsch. Ook de tempel met de boeddha van smaragd is een plaatje. De grote drukte maakt dat we snel weer naar buiten willen. Ik erger me kapot aan alle voordring-Chinezen en moet me inhouden om niet te gaan slaan. Wat een kl.... volk. Geef mij Vietnam maar. Nergens drukke bezienswaardigheden en niet-Aziaten moet je zoeken. Hier stikt het van de Europeanen. 

Het is bijna half 12 als we terug zijn bij de bus. Rieks heeft Sjak en Stijn opgehaald uit het hotel en ze sluiten weer aan. We moeten immers verder naar het zuiden. Stijn oogt weer een stuk beter en is helemaal stoned van de pillen. Hij durft de reis weer aan. We weten nog steeds niet wat te doen. Want als er nog geen noodtoestand is uitgeroepen, komen extra kosten voor overboeken voor onze eigen rekening. Rieks stuurt een collega die al bij de kust is, met een speedboat naar het eiland. Nadat hij telefonisch verslag heeft uitgebracht over de noodtoestand daar besluiten we definitief niet over te steken. We wijken uit naar Pattaya, een badplaats aan de Thaise kust. We zitten nu in hotel/resort Pinnacle. Een prima plek en we zijn blij dat we hier zijn beland. Morgen even niks, lekker zwemmen en lezen en dan zien we wel weer. Jammer dat het weer niet mee zit. Zonnen zit er niet in. Toch nog seizoenskaart Smelen aanschaffen? Vandaag weinig foto's om te bloggen want dat kan alleen met foto's gemaakt via tel Sjak en die was niet mee naar Bangkok. Maar komt goed. We hebben er zat gemaakt om thuis te laten zien.

Valerie