29 juli: naar Thailand

Het is opnieuw vroeg (7.00 u) als we in de bus stappen richting Thailand. We hebben een lange dag voor de boeg. Afhankelijk van hoe lang de grensoversteek duurt, duurt de reis 8 a 10 uur. Omdat we graag nog iets van Bangkok willen zien, vertrekken we vroeg. Het is voor ons echt 'one night in Bangkok'. Ik was nog graag wat langer in Cambodja gebleven maar het is niet anders. De reis verloopt voorspoedig. De buschauffeur rijdt alleen als een bezetene over de eenbaansweg. Af en toe rammen we bijna iemand van de weg of kunnen we op het nippertje een inhalende tegenligger ontwijken. Doodeng allemaal. Ik probeer maar van het uitzicht buiten te genieten. Hoe verder we van Siem Reap rijden, hoe armer de mensen zijn. Het is af en toe echt dieptriest hoe de mensen wonen. In piepkleine houten krotten waar je zo doorheen kunt kijken. Met al die regen hier verwacht ik niet dat de bedjes droog zijn! De weg naar de grens is nog niet zo heel lang geleden voltooid. Het heeft jaren geduurd voordat het af was omdat er in dit gebied heel veel landmijnen lagen. Er is hier dan ook heftig gevochten. De weg zit vol kuilen maar de chauffeur trekt zich er weinig van aan. 

Om kwart voor 10 komen we bij de grens met Thailand aan. De bus mag de grens niet over en alle spullen moeten eruit. We nemen met pijn in het hart afscheid van 'Sem', onze Cambodjaanse gids. Wat een schatje en wat heeft hij ons enthousiast gemaakt over zijn land! Onze koffers worden in houten trekkarren gesmeten die me doen denken aan karren uit de films over WO II. Iedere keer bid ik tot Boeddha (die ziet hier alles ;-), dat onze bagage het nog even houdt. De koffers hebben nog nooit zoveel geleden als tijdens deze reis. We hobbelen er met onze handbagage achteraan onderwijl onze ogen uitkijkend naar alle taferelen op straat. Wat een enorme chaos is het hier!! Ik kan daar zo van genieten. 

Als eerste moesten we ons melden bij de Cambodjaanse douane. Terwijl we ons paspoort moeten laten zien aan chagerijnige, moeilijk en vooral belangrijk kijkende mannen, worden vingerafdrukken afgenomen, foto's genomen en ons visum weer uit het paspoort verwijderd. En dat alles op z'n elfendertigste. Door via Niemandsland naar de grens met Thailand. En dat allemaal te voet slepend met de bagage. Alsof we in een foute film zijn beland. Zo lachen allemaal. Bij de volgende grens moeten we in de rij gaan staan tussen hekwerken. En maar wachten en wachten. In de tussentijd onze arrival en departure kaart invullend met de meest idiote vragen erop. Al schuifelend komen we bij de douane uit waar we een voor een bekeken en gecontroleerd worden. Ze hebben duidelijk hun dag niet want Nl moet worden veranderd in The Netherlands en meer van die flauwekul. Allemaal onnodig machtsvertoon maar je doet er niks tegen. Ons volgende vervoersmiddel staat al klaar. Dus hup weer op pad. Totale duur: 2 uur om de grens over te gaan. 

We rijden Thailand binnen en zien direct de verschillen. Een veel betere infrastructuur en andere gebouwen. Hoe dichter we bij Bangkok komen hoe drukker het verkeer. En dan niet met scooters maar met auto's en bussen. We stoppen langs de kant van de weg voor een snelle lunch. Het Thaise kokkie fabriceert in een mum van tijd gebakken rijst voor allemaal. We kijken toe hoe ze het buiten klaarmaakt terwijl wij wachten op onze plastic stoeltjes en wat drinken aan onze vieze vette tafels. Gedver wat is het hier smerig. Dat was in Vietnam en Cambodja echt anders! 

Het is half vier als we Bangkok binnenrijden. Wauw wat een grote stad. De grote kantoor- en flatgebouwen vormen de skyline van Bangkok. Aan de kant van de weg zijn de krotten duidelijk zichtbaar. Een schril contrast met de gebouwen die er maar zo     kort vandaan staan. Ondanks dat het enorm druk is op de meerbaanse wegen, toetert er niemand. Voor ons even wennen want in Vietnam hoor je de hele dag niks anders. 

We checken in bij ons hotel De Moc, gelegen op loopafstand van het drukke backpackersgedeelte. Na een snelle douche loopt Rieks met ons richting het drukke gedeelte en daar splitsen we op. Wij besluiten nog wat rond te struinen in dit drukke gedeelte met zijn vele winkeltjes en restaurantjes. Er zitten hier heel veel jongeren en voor S&S meer dan de moeite waard. We kiezen een leuk uitziend restaurantje uit en eten buiten van alles en nog wat. Morgen is het tijd voor het culturele Bangkok. Er staat weer veel leuks op het programma. Nog 1 dagje en dan lonkt het strand op Ko Sahmed. Jammer alleen dat de weersvoorspelling geen zonnetje aangeeft. Grrr vandaag ook weer regen gehad. Ik verlang naar een zonnig strand waar ik lekker mijn boeken uit kan lezen. Ik denk maar zo ..... ook weermannen kunnen het mis hebben. 

Valerie